Б.Лхагвасүрэн - Цэргийн хар

Маршал Чойбалсангийн мэргэн буудагч,
Матадын дивизийн ахлах түрүүч,
Манаргаж явлаа ах чинь гэж ирээд хөөрдөг эрийг
Манай нутгийнхан цэргийн хар гэх.
Халагдаад ирэхдээ хэнээ тусчихсан юм даа.
Хайран амьтан гэх нь хоёр гурав.
Цэргийн хар хэнхэг амьтан гэж
Цэрвэх хүн хорь гуч...
Өрөөсөн гар дээрээ таван хошуу шивсэн
Өвөл зунгүй шинэль чирсэн өвгөн
Өргөн нэвтрүүлгээр “цэнхэр дурдан алчуур”-ыг дуулахад
Өвдгөө нортол уйлж суух.
Байлдааны бэлэн байдалд байх хэрэгтэй яаж мэдэх вэ гэж
Айлуудаар ярьж явсан улс төрийн хэрэг
Байнга зүүж явдаг дугуй цэнхэр тэмдэгнийхээ үсгийг
“Аавгүй устга мянга есөн зуун гучин ес” гэсэн үг гэж орчуулж
Ам цуурсан хэргээр жил зургаан сарын тэнсэн авч
Жимсээ гүвсэн мод шиг горойж явсан эр.
Залуу насны минь хийморь шүншиг
Жанжин туг шигээ босоо байж үхнээ гэж
Жаалуудаар тойрон хүрээлүүлж
Жавьжаа хөөсөртөл ярьж л суудаг хөгшин.
Халх голын дайны амьд сум,
Хал үзсэн хуучин цэрэг,
Хорхойд хоргүй хар өвгөн
Хоньтын нуруугаар нутаглах.
Хамгийн их шунадаг юм нь
Халагдсан цэргээс дүрэмт хувцас гуйх.
Халгаатай юм нь юу гэвэл
Хажуудах хүнээ яриулахгүй дарамт болох.
Таана хэнзэлсэн нэгэн сайхан намар
Тээр тэндээс ирсэн л гэдэг
Хар гүйхээрээ л явдаг хүн сажилж ирсэн гэдэг
Хаяанд ирчихээд мориноосоо буухгүй болохоор нь
Харсан чинь цулбуураа чирсэн бэлбэсэн хүрэн морин дээрээ
Цуутай боржигон эмээл дээрээ амьсгал хураан хөшиж
Цухал тухалын орчлонг орхисон байсан гэх.
Тэр болгонтой огт адилгүй явж
Тэнгэрийн заадаснаас алдуурч унасан
Залуу насны хийморь шүншиг
Жанжин туг шигээ босоо үхнээ гэсэн үгэндээ хүрсэн
Үргэлж л эх орон дуудах бий гэж
Шөнөжин сэрвэлзэж хонодог
Үхсэн хойноо ч цэрэг байсан,
Эгэл тэр өвгөнийг цэргийн хар гэх.
Төөрсөн од шиг булшны шархыг сарны гэрэл долоож байдаг
Туурсан зуны алаг цэцэгс салхинд гунхан илж байдаг
Цэргийн харын булшийг мартсан, тэнд гэж олохгүй,
Цэргийн хар гэж хүн байсныг бүр мартсан, тийм хүн олдохгүй.